U okviru predmeta Postdramsko pozorište tematizuju se one promjene koje su zahvatile domen dramskog i scenskog stvaralaštva od početka prošlog vijeka (sa tzv. prvim performativnim obrtom u teoriji i praksi), pri čemu se posebna pažnja posvećuje pozorišnoj umjetnosti iz druge polovine 20 i s početka 21. vijeka. Polazište za analizu savremenih teatarskih i parateatarskih fenomena predstavlja uticajna studija njemačkog tatrologa Hansa Tisa Lemana u kojoj se uvodi pojam postdramskog u cilju teoretizacije novog povjesnog ciklusa koji je, prema njegovom shvatanju, nastupio tokom sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog vijeka (sa tzv. drugim performativnim obrtom) a kada je riječ o umjetnosti pozorišta. Tokom predavanja, nakon pregleda ključnih pretpostavki Lemanove studije, studenti se upoznaju sa drugim značajnim savemenim teoretičarima teatra kao i sa radom istaknutih pozorišnih stvaralaca i njihovim poetikama.